Nauunawaan ko naman na isa akong hunghang sa lagay na ito, lalo't hinarap ko ang manipestayson ng aking mga kakulangan sa kaalaman at karunungan. Pero nariyan ang konsepto ng pagkapangahas, kaya pangangahasan kong magwika ukol sa Meron, at kung ano nga ba ang Meron sa buhay ng tao. Ranting ba? Maaari. Hindi ko pa alam kung paano ba mag-CMS sa blog e, kaya siguro pababayaan ko muna ang sarili kong magsulat sa paraang makagagarantiya ng F sa isang papel-iskolastiko.
_____________________________________________________________________________
WALA.
Maraming nagsasabi na wala naman talagang wala. Kasi ang wala ay isa lamang antitesis na manipestasyon ng MERON. Sa lahat ng bagay ay may MERON. MERON lahat, sabi nga nila. Kaya ang tanong na "MERON BANG WALA?" kung tutuusin ay isang parikalang hindi talaga mauunawaan ng hindi nagsisikap mag-isip, o ng walang isip. Tanging tao lang naman ang may conscious na pagkilos ukol sa kanyang pagmemeron, kahit lahat ng bagay sa mundo ay nagmemeron.
Kaya siguro naliligaw tayo sa pag-iisip ng malalim. Sa kasalukuyang takbo ng paligid, hindi natin maiiwasang mapansin na ang nais na lamang natin ay ang malilinaw na bagay, o kaya ay MABABABAW na mga bagay. Ayon kay C. Wright Mills, masyado na tayong natatakot sa pagpapalipad ng haraya. Ayaw nating subukang saliksikin ang katotohanan ng mga bagay-bagay, dahil naging takot na tayo sa katotohanan.
Ano ba ang nakakatakot sa katotohanan? Mahirap ba itong unawain? Hindi ba't nilikha naman tayo ng Diyos, ang bukal ng katotohanan? Bakit ba katakut-takot sa isipan ng tao ang pamimilosopiya? Bakit nga ba pinapabayaan na ng tao na lumagpak siya sa isang nibel na mas malala pa sa inilalarawan ng taghoy ni Markham? Bakit nga ba ninanais na lamang niyang siya'y pasukan at labasan ng malilinaw at maliliit na bagay, nagpapakamakina?
Pragmatismo. Empirisismo. Pag-uugali. Mga bagay na ang garanntiya ay resulta, resulta at resulta. Nais na lamang ng daigdig ng mga resulta. Ng realidad. Kahit kuwestiyonable pa rin ang pagiging real ng realidad. Walang puwang para sa panaginip. Para sa mga pangarap.
Kaya siguro hindi na din kataka-taka na ang daigdig ay wala nang panaginip. Walang suke. Walang kaluluwa. At hindi nga ba, nakatakda namang mawasak ang daigdig na ito? Na sabi nga ni San Agustin, ang daigdig na ito'y puno ng kasinungalingan at kasalanan? Ano't sa estampitang Katoliko ko pa nababasa ang konsepto ng "langit sa lupa?" Maski ang establisimentong dapat nagpapahayag ng katotohanan, napapasok ng kasinungalingan. Kaya kahit sa isang mundong walang kaluluwa, ang dikaiosune ay walang-halaga.
Ano nga ba ang katotohanan? Meron nga bang katotohanan?
_____________________________________________________________________________
Malugod na inaanyayahan ang mga reaksyon, konsepto, kontra-argumento at pananabon.
Maraming nagsasabi na wala naman talagang wala. Kasi ang wala ay isa lamang antitesis na manipestasyon ng MERON. Sa lahat ng bagay ay may MERON. MERON lahat, sabi nga nila. Kaya ang tanong na "MERON BANG WALA?" kung tutuusin ay isang parikalang hindi talaga mauunawaan ng hindi nagsisikap mag-isip, o ng walang isip. Tanging tao lang naman ang may conscious na pagkilos ukol sa kanyang pagmemeron, kahit lahat ng bagay sa mundo ay nagmemeron.
Kaya siguro naliligaw tayo sa pag-iisip ng malalim. Sa kasalukuyang takbo ng paligid, hindi natin maiiwasang mapansin na ang nais na lamang natin ay ang malilinaw na bagay, o kaya ay MABABABAW na mga bagay. Ayon kay C. Wright Mills, masyado na tayong natatakot sa pagpapalipad ng haraya. Ayaw nating subukang saliksikin ang katotohanan ng mga bagay-bagay, dahil naging takot na tayo sa katotohanan.
Ano ba ang nakakatakot sa katotohanan? Mahirap ba itong unawain? Hindi ba't nilikha naman tayo ng Diyos, ang bukal ng katotohanan? Bakit ba katakut-takot sa isipan ng tao ang pamimilosopiya? Bakit nga ba pinapabayaan na ng tao na lumagpak siya sa isang nibel na mas malala pa sa inilalarawan ng taghoy ni Markham? Bakit nga ba ninanais na lamang niyang siya'y pasukan at labasan ng malilinaw at maliliit na bagay, nagpapakamakina?
Pragmatismo. Empirisismo. Pag-uugali. Mga bagay na ang garanntiya ay resulta, resulta at resulta. Nais na lamang ng daigdig ng mga resulta. Ng realidad. Kahit kuwestiyonable pa rin ang pagiging real ng realidad. Walang puwang para sa panaginip. Para sa mga pangarap.
Kaya siguro hindi na din kataka-taka na ang daigdig ay wala nang panaginip. Walang suke. Walang kaluluwa. At hindi nga ba, nakatakda namang mawasak ang daigdig na ito? Na sabi nga ni San Agustin, ang daigdig na ito'y puno ng kasinungalingan at kasalanan? Ano't sa estampitang Katoliko ko pa nababasa ang konsepto ng "langit sa lupa?" Maski ang establisimentong dapat nagpapahayag ng katotohanan, napapasok ng kasinungalingan. Kaya kahit sa isang mundong walang kaluluwa, ang dikaiosune ay walang-halaga.
Ano nga ba ang katotohanan? Meron nga bang katotohanan?
_____________________________________________________________________________
Malugod na inaanyayahan ang mga reaksyon, konsepto, kontra-argumento at pananabon.
No comments:
Post a Comment