Oda Sa Kape

Naaalala ko lamang sa iyong halimuyak
ang mga alaala ng isang hacienda
Lunan ng mga multo ng encomienda
Na sumisikil at nag-iipit
Sa aming mga amang kuba na sa bukid
Sunog sa init ng araw, utak ay tinunaw
Habang ang salaping aming ninais
Ay hindi sumapat kahit kailan
Kahit pa pinag-usapan
At sa bawa't pagsipsip ng likidong
Nakuha mula sa mga buto ng ani
Ay inyong sinasaid ang aming dugo
Na matagal nang dinilig ang lupang ito
sa oras ng pagsusumikap
Sa panahon ng pagkamkam at paglipol sa amin
Kaya sa tuwing ako'y makakatikim
Ng mapait na nektar na iyan
Ako'y sumusumpa sa bawa't patak
Na ang katarunga'y sasakanila
Kungdi ang mga sugat ay aantak.